මේ ගම මගේ ෆේස්බුක් මිතුරන්ට අරුමයක් නොවේ. පසුගිය අවුරුදු දෙකෙහිම අපි මේ අයට හැකි අයුරින් උදව් කලේ ඔවුන්ට ස්ථිරව කල හැකි උදව්වක් නොමැති නිසයි.  මගේ අලුත් මිතුරන් මේ කඳුළු බර කතාව කියවන්න.

දියතලාව, උමංකඳුර ගමට මම යනවිට කුඩා වැසිකිළියක් තරම් මුළුතැන්ගෙයක පොඩි දරුවෙක් ඇතිළියක බත් වගයක් දාගෙන හැඳිගානවා. ඒ බත් පිළුණූ වෙලා කියලා බැලූ බැල්මටම පේනවා. දරුවා ඒක ටිකක් වෙලා ෆ්‍රයිඩ් රයිස් හදනවා වගේ හැඳිගාලා ඒකට මිරිස් කුඩු බෝතලයෙන් මිරිස් කුඩු ගොඩක් හැලුවා. මං අහපුවහම කීවා බත් විතරක් කන්න බැරිනිසා සැරට කන්න මිරිස් කුඩු දැම්මා කියලා.

තමන් ජිවත් වන පොළොවේ අයිතියද ඔවුන් වෙත නැති මෙම මිනිසුන් ඉතාම අන්ත අසරණ මිනිසුන් පිරිසක් බව අපට වැටහී ගියා. කුඩා කටුමැටි නිවෙස් වල හා සාමාන්‍යයෙන් ඉදිකර ගත් තනි කාමරයේ නිවාස වල පවුල් දෙක තුනක් ජිවත් වන බව අපට පෙනී ගියා. එම ඉඩමේ අයිතිය රජය සතු කියා අවුරුදු ගානක් ජිවත් වූ එම ස්ථානයෙන් ඉවත් වීමට පවසා ඇති බව ඔවුන් අපට පැවසුයේ කදුළු සලමින්. තම දරු දැරියන් සමග යාමට තැනක් නොමැති නිසා මහපාරට වැටේ යයි ඔවුන් නිරතුරුවම සිතින් දුක් වෙමින් සිටින බව අපට පවසා සිටියා. තවද වැසිකිලි පහසුකම් හරිහැටි නොමැති බවත් ඒ සියලුම දෙනාගේ පානිය ජාල අවශ්‍යතාවය සපුරන ළිද පිරිසිදු තත්වයේ නොමැති බවත් අප නිරීක්ෂණය කළා. වසර 2ක් ගත වෙලත් තවමත් තත්වය එසේමයි.

සිංහල දෙමල මිනිසුන්ගේ සංකලනයක් වූ මෙම පිරිසට සිංහල භාෂාව හා ද්‍රවිඩ භාෂාව කතා කිරීමට හැකියාව තියෙනවා. අප විසින් ඔවුන්ගෙන් විමසා සිටියා අවශ්‍ය උදවු මොනවාද කියා. පළමු ඉල්ලීම ඇසුණු අපට දෙනෙත් වලට කදුළු ආවා. ඔවුන්ගේ පළමු ඉල්ලීම උනේ තම දරුවන් වෙනුවෙන් කුස පිරෙන්න ආහාරයක් ඔවුනට ලබා දීමට නොහැකි නිසා එම දරුවන් වෙනුවෙන් කෑම වේලක් ලබා දෙන ලෙසයි. කුමන ජාතියේ හෝ වේවා කුසගින්න හැමෝටම පොදුයි. එය ඉවසා ගන්න කවර ජාතියක කෙනක් වුවද අසීරු දෙයක්. ඇත්තටම ඔවුනට කුසගින්න හොදින් දැනෙන නිසා වෙන්න ඇති මෙලෙස සරල ඉල්ලීමක් අපෙන් කරන්න ඇත්තේ. පාසල් යන වයසේ ළමුන් මෙන්ම කුඩා ළදරු අවදියේ සිටින දරුවන් විශාල ගානක් දැකීමෙන් අපට එම ඉල්ලීම නොසලකා හරින්න බැරි උනේ ඒ දරුවන්ගේ අහිංසක මුහුණු වල තිබු අසරණ කම දැකීම නිසා අප හදවත් වලට දැනුනු දුක නිසා. චායාරුප දුටු පසු ඔබටද එලෙස සිතනු නොඅනුමානයි.

ළමුන් හා වැඩිහිටියන් 500-600ක පමණ පිරිසකට නිර්මාංශ ව්‍යංජන 5ක් සමග දිවා ආහාරය හා අතුරුපස ලබා දීමට අප බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඉතින් අපට ඊලග ප්‍රශ්නය වුයේ මෙතරම් පිරිසකට දිවා ආහාරය ලබා දෙන්නේ කොහෙද කියා. අසල ඇති කෝවිලක පුජක තුමෙක් අප කරන ක්‍රියාව දැක සතුටු වී එම කෝවිල් භුමියේ දිවා ආහාරය ලබා දීමට එක සිතින් කැමැත්ත පල කළා. තව දෙයක් මේ මිනිසුන් අපෙන් ඉල්ලා සිටියේ දානයක් මෙන් පිවිතුරුව දෙන මෙම ආහාරය නිර්මාන්ෂව ලබා දෙන ලෙසයි. එවිට එම ආහාරය ලබා දෙන පුද්ගලයන්ට දෙවියන්ගේ ආශිර්වාදය නොඅඩුව ලැබෙන බව කියා සිටියේ ඉතාම අහිංසකව. එම ඉල්ලීමටද අප ගොඩාක් පැහැදුනා.

අප විසින් ඔවුනට අපි උදවු කරන්නේ කොහොමද යන්න පැහැදිලි කළා. ඒ අනුව අප පවසා සිටියා ලෝකයේ සිටින ගොඩාක් මිතුරු මිතුරියන් මේ සඳහා උදවු කරන බව. එවිට අපි ඔවුන් තුලින් තව විශේෂ ලක්ෂණයක් දැක්කා. ඒ කොතරම් අගහිග කම් තිබුනත් කළගුණ සලකන්න අමතක නොකරන පිරිසක් බව. හේතුව වන්නේ ඔවුන් පවසා සිටියා ඒ උදවු කරන සියලුම දෙනා වෙනුවෙන් ඔවුන් දෙවියන්ට භාර වන බව. අප නැවත පැමිණෙන දින අදහන දෙවියන් කිරි වලින් නහවා ඔවුන් සියලුම දෙනා වෙනුවෙන් දෙවියන් උදෙසා විශේෂ පුජාවක් සිදුකර සියලු දෙනාටම ආශිර්වාද ලබා දෙන බවට. අපට ගොඩාක් සතුටුයි අපේ යහළුවන් වෙනුවෙන් එලෙස ආශිර්වාදයක් එක කරන්නට හැකි වීම ගැන.

මෙවර අප ඔවුන්ට එක් දිනක රසවත් කෑම වේලට අමතරව සති කිහිපයකට සෑහෙන්න වියළි ආහාර, කිරිපිටි, පාසල් උපකරණ, සෙල්ලම්බඩු පමණක් නොව දීර්ඝකාලීන විසදුමක් ලෙස තෝරාගත් පවුල් කිහිපයක් වෙත ස්වයංරැකියා ලබාදීමටද බලාපොරොත්තුව වනවා. ඡායාරූප ඇල්බමයෙන්  පසු ඇති ව්‍යාපෘතියකට ඔබත් දායක වන්න. 

ඡායාරූප ඇල්බමය